หน้าแรก -> Manga -> Hajime No Ippo -> Hajime No Ippo 930 TH: The Bell's About to Ring

ตอนที่ 930 : ระฆังบนเวที

อาโอกิ : อิปโป้ดูมันเอาจริง เอาจังมากๆเลย
อาโอกิ : นี่มันแปลกมาก จริงๆ

อาโอกิ : แกคิดว่ามันกำลังกระสับกระส่ายอยู่หรือเปล่า?
คิมูระ : สำหรับฉัน มันก็ดูปกติดีนะ

อิตางากิ : ปกติหรอ? ปกติแน่หรอ?

"ศึกนี้จะใช้เวลาไม่นาน"
อิตางากิ : นี่ มันไม่ใช่คำที่ปกติ รุ่นพี่จะพูดออกมา...
อิตางากิ : คำพวกนี้อะนะ? 

อิตางากิ : อยากรู้จริงๆ ว่าประธานจะคิดยังไง
คาโมงาว่า : หืม
ชิโนดะ : มีอะไรหรอ

ทากามูระอยู่ที่ไหน? หือ!? อยู่ข้างในมั้ง
หวังว่ามันคงไม่ไปกวนเจ้าหนูหรอกนะ

ทากามูระ : เฮ้

ทากามูระ : ยังจำคำเหล่านั้นได้หรือเปล่า
ทากามูระ : คำของพระเจ้าหนะ

อิปโป้ : หือ?

ทากามูระ : เครียดไปหรือเปล่า
ทากามูระ : แกลืมคำแนะนำที่ฉันบอกไปนะ

อิปโป้ : นึกถึงหน้าเหล่านั้น ทุกๆครั้งที่ผมโดนต่อย

ทากามูระ : มันเป็นคำแนะนำที่ดี
ทากามูระ : แกควรจะท่องมันเป็นร้อยๆครั้ง แกจะได้ไม่ลืม

อิปโป้ : ร้อยๆครั้งเลยหรอ? ถ้าทำยังงั้น ก็คงจะไม่มีทางลืมแน่ๆ
อิปโป้ : ทุกๆครั้งที่โดนชก จำสีหน้าเหล่านั้นเอาไว้
อิปโป้ : ทุกๆครั้งที่โดนชก จำสีหน้าเหล่านั้นเอาไว้

ทากามูระ : อะไรจะซื่อขนาดนั้น

อิปโป้ : สู้ในฐานะแชมป์
อิปโป้ : ศึกครั้งนี้ไม่ได้เกี่ยวกับผมคนเดียว
อิปโป้ : นั่นคือสิ่งที่คุณบอกผมนี่ ใช่มั้ย?

ทากามูระ : ใช่แล้ว

อิปโป้ : สู้ในฐานะแชมป์...
อิปโป้ : ขอโทษนะ ผมไม่คิดว่าผมจะทำมันได้

ทากามูระ : อ้อ ถ้างั้นแกจะสู้แบบผู้ท้าชิง เหมือนทุกครั้งสินะ
ทากามูระ : ถ้าอย่างงั้นก็ตามใจ
ทากามูระ : แค่ลืมคำพูดกวนๆ ของมันซะ และตั้งใจที่จะล้มมันเท่านั้น
ทากามูระ : แบบนี้คงเหมาะกับแกที่สุดแล้ว

ทากามูระ : แต่ก็นะ ยังมีอีกอย่างที่แกไม่ควรจะลืม

ทากามูระ : เพราะคำพูดบ้าๆที่มันพูดออกมานะ มันยังพูดถึงตาแก่ด้วยนะ

อิปโป้ : คำที่เค้าพูด มันทำให้คนอื่นๆ ดูแย่ เพราะว่าผมไม่เคยทำได้ดีเลย

อิปโป้ : นั่นหมายถึง สิ่งที่จะทำให้ผู้คนเข้าใจได้ถูกว่า พี่เลี้ยงของผม และคนที่ผมเคยสู้มาด้วย เป็นยังไง
อิปโป้ : คือต้องผมต้องทำให้น่าประทับใจ

อิปโป้ : วันนี้ ผมจะไม่ยอมให้เสียเปล่า แม้แต่หมัดเดียว

อิปโป้ : ผมจะทำให้เค้าเข้าใจ

เข้าใจแผนแล้วใช่มั้ย แค่สู้อย่างระวัง และก็เน้นตรงจุดอ่อนของมาคุโนะอุจินะ
จุดอ่อนของเค้า!?
นายแน่ใจนะว่าเค้ามีจุดอ่อนจริงๆ !? ฉันว่านายคงแค้โม้ทั้งหมดเลยสินะ

โคจิม่า : ดูนายพูดเข้าสิ

โคจิม่า : ผมไม่โง่ขนาดที่จะ พูดไปโดยไม่มีแผนหรอกนะ
โคจิม่า : ผมมีเหตุผลดีพอที่จะท้าทายเขา

แต่เรากำลังพูดถึง แชมป์ที่ป้องกันตำแหน่งมาได้ถึง 7 ครั้งนะ
คงไม่มีใคร รู้จุดอ่อนของเค้าหรอก

โคจิม่า : มันยากที่จะสังเกตุเห็นนะ
โคจิม่า : ที่พวกนายเห็น ก็เห็นว่าหมัดมันแรงมา และเป็นอาวุธที่มีกำลังมหาศาลสินะ

โคจิม่า : มันคือแค่สไตล์การสู้ของเค้า

สไตล์การสู้หรอ !?

โคจิม่า : จะพูดว่าเป็น แท็กติค หรือนิสัยของเขาก็ได้หละมั้ง
โคจิม่า : เอาหละ ลองปล่อยหมัดแย๊บมาที่ผมสิ

แบบนี้หรอ

โคจิม่า : peekaboo ของมาคุโนะอุจิ มันก็คือการโยกร่างกายท่อนบนของเค้า แฃ้งก็พุ่งเข้าหาคู่ต่อสู้เป็นเส้นตรง
โคจิม่า : เค้าไม่เคย โยกออกข้าง หรือการ์ดเลย เค้าแค่มุ่งไปที่การปล่อยหมัด

โคจิม่า : ดังนั้น เค้าจะลอดหมัดเข้ามา และก็ใช่แรงเหวี่ยงจากการพุ่งตัวขึ้น
โคจิม่า : เพื่อปล่อยฮุคซ้าย

โคจิม่า : นี่แหละ คือสไตล์ของมาคุโนะอุจิ นี่แหละ คือสิ่งที่เค้าจะทำในแต่ละแมทช์
โคจิม่า : แม้ว่า ฮุคซ้าย หมัดแรกของเค้าจะพลาด เขาก็จะก้มลงไปที่ช่วงอกในทันที

สิ่งที่เค้าทำ ขณะพุ่งเข้าไปนะ มันต่อเนื่องกันหมดเลยนะ
แต่มันจริงๆนะ แม้ว่าสิ่งที่เค้าทำมันดูพื้นๆ แต่มันก็ได้ผลมากเลยนะ

สิ่งผิดพลาดที่ พวก เซนโด ซาวามูระ ทำก็คือ พวกเค้าปล่อยให้มาคุโนะอุจิทำแบบนี้ได้
พวกเค้าพยายามที่จะเอาชนะ โดนสู้ไปตามสไตล์ของมาคุโนะอุจิ

ดังนั้นเพื่อไม่ให้เค้าทำแบบนั้นได้ นายจะจับเค้าด้วยแย็บใช่มั้ย

เค้าใช้สไตล์ของเขา โค่นพวกนั้นมาสินะ

โคจิม่า : ใช่แล้วหละ แม้ว่าพวกนั้นจะเข้าใจมันก็ตาม พวกนั้นก็ยังเต้นไปตามแผนของมาคุโนะอุจิอยู่ดี
โคจิม่า : จะพูดว่า...

โคจิม่า : เขาก็แค่ม้าตัวเล็กๆที่ดีที่สุดในโลก!!

โคจิม่า : เค้ามีแค่สไตล์เดียว ตั้งแต่เริ่มต้น จนกระทั้งจบแมทช์
โคจิม่า : ก็แค่ทำซ้ำไป ซ้ำมาจนกว่าจะชนะ

และถ้ามันเจ๋งขนาดนั้น แล้วมันจะมีจุดอ่อนได้อย่างไร

โคจิม่า : สิ่งนั้นแหละคือ สิ่งที่ทำให้ความแข็งแกร่งทั้งหมดกลายเป็นจุดอ่อน โดยเฉพาะที่มันทำอยู่แบบเดียวนะแหละ

โคจิม่า : เค้าจะพุ่งเข้ามา คลุกวงใน และก้พุ่งขึ้นมาจากข้างล่าง มันก็ทำแบบนั้นทุกๆครั้ง
โคจิม่า : ลองทำแบบนั้นกับฉันสิ

โอเค

โคจิม่า : นี่แหละ พอมันพุ่งขึ้นมา ฉันจะอัดมัน ด้วยไอ้นี่
โคจิม่า : ด้วยพลังหมัดที่หนักเหมือนโดนชนด้วยรถบรรทุก

โคจิม่า : ฉันมั่นใจว่า จะน็อคมันได้ด้วยไอ้นี่
โคจิม่า : ถ้าโชคดีกว่านั้น ฉันจะชนะมันได้ ภายในครั้งที่ 2

เคาเตอร์หรอ แต่
ถ้านายพลาดหละ ฮิซาโตะก็จะรับพลังหมัดของมาคุโนะอุจิไปแทน

โคจิม่า : ยิ่งไปกว่านั้น ฉันสูงกว่าเค้า 2 ขั้น ถ้าฉันพลาดในครั้งแรก ฉันก็ยังทนได้
โคจิม่า : ฉันจะทนรับสิ่งที่ต้องเกิด และจะทำสิ่งที่ฉันต้องทำให้สำเร็จ
โคจิม่า : ฉันจะชนะมัน ตราบเท่าที่มันยังใช้แต่สไตล์นั้น

ฉันหวังว่า นายจะไม่ค้างอยู่ตรงนั้นนานนะ
เพราะหลังจากนั้น เค้าจะรู้ว่านายกำลังจะทำอะไร และนายจะไม่สามารถใช้ขวาได้

ถึงอย่างนั้นก็เถอะ...

โคจิม่า : ฉันไม่คิดจะสู้กับแกนานอยู่แล้ว เพราะฉันก็ไม่ได้มีร่างการที่มีความทรหดอดทนสักเท่าไหร

รู้สึกใจชื้นขึ้นเยอะเลย หลังจากที่ได้ฟังนายพูด
ถ้างั้นก็ตั้งใจทำให้ดีหละ
ฮิซาโตะซัง พวกเราจะรอแสดงความยินดีนะ

โอ้ ฉันลืมไป...

นี่จากอากิซัง

มันไม่ใช่จุดอ่อน
เค้าไม่ใช่แค่ม้าตัวเล็กๆ

มันเป็นสไตล์ที่ดีเลย
มันเป็นสไตล์ที่สุดยอด

"ไม่ว่าใครที่สอนวิธีนั้นให้นาย นั้นแหละเป็นข้อผิดพลาด"
มันไม่จริงเลย

คนที่สอนเค้าให้ทำแบบนั้นได้ คนๆนั้นต้องเป็นคนที่มหัศจรรย์มากทีเดียว

"ถ้าพวกนายถามฉันว่าจะสามารถชนะเขาได้มั้ย ฉันมั่นใจมากๆเลย"
มันไม่จริงเลย มันไม่จริง

ไม่มีอะไรที่จริงเลย ฉันศึกษาเกี่ยวกับคู่แข่งทั้งหมดของเค้า
และยิ่งไปกว่านั้น ฉันศึกษามาคุโนะอุจิมามากที่สุด

แต่ฉันก็ยังพูดแบบนั้นกับเขา
ฉันทำให้เค้าเครียด

ฉันขอโทษ

ไม่ว่าจะขอโทษเท่าไรก็คงไม่พอ
แต่ผมขอโทษคุณจากใจจริงเลยนะ มาคุโนะอุจิ

ฉันเกลียดความจริง สิ่งที่ผมทำทุกอย่างก็เพื่อที่จะให้คุณสู้กับผมอย่างสุดกำลัง
มันทำให้ฉันน่าอนาถจริงๆ

ฉันมีสิทธิ์จริงหรอ?
ฉันมีสิทธิ์ที่จะสู้กับเขาจริงๆหรอ

บ้าที่สุด

ฉันพูดทั้งหมดนี่ไปได้ยังไง
ระฆังที่เวที

คาโมงาว่า : เจ้าหนูสวมนวมได้แล้ว
อิปโป้ : ครับ!

แชมเปี้ยนที่โกรธสุดขีด กับผู้ท้าชิงที่รู้จุดอ่อนของเขา
จะขึ้นเวทีในตอนหน้าแล้ว!!

ตอนนี้กลายเป็นว่าผู้ท้าชิงขี้ไม้ไปซะแล้ว