
ยกที่ 929 : บรรยากาศแปลกๆ
เฮ้ นายเห็นข่าวในแม๊กกาวีนเมื่อวานนี้มั้ย?
ที่ว่าทากามูระน็อตหลุดอะ ได้ยินว่ามีคนบาดเจ็บด้วยนะ
เจ้าทากามูระนั่นก็ต๊องเหมือนเคยอะ
เห็นโปสเตอร์รึยังหละ


และพวกนายเห็นคนรอบข้างพูดถึงการชั่งน้ำหนักของมาคุโนะอุจิรึเปล่า?
รู้สึกว่าเค้าจะถูกเยาะเย้ย จบเดินหนีไปด้วยความโกรธ
เขาโกรธมากจริงๆนะ
นี่แหละเป็นแมทช์แรกเลย ที่เห็นเขาต้องพยายามใจเย็นก่อนขะแข่ง
เขากำลังจะเผชิญหน้ากับใครบางคนที่หนักกว่าเค้า 2 รุ่น
ถึงจะเป็นมาคุโนะอุจิก็เถอะ คราวนี้ก็ลำบากแน่
นี่มันแย่เลยนะ แย่จริงๆ อยากรู้จริงๆว่าจะเกิดอะไรขึ้น
ทุกครั้งที่เห็นโปสเตอร์นี้ มันทำให้ฉันประหลาดใจมากกับความห่วยของมัน
ทำไมคนอื่นถึงบอกว่ามันเท่นะ

เซนโด : เหนือกว่าระดับโลก!?
เซนโด : นั่นมันพาดหัวอะไรเนี่ย
เซนโด : เย้ ต้องเป็นคนที่เจ๋งจริงๆเท่านั้นแหละ ถึงจะกล้าบลั๊ฟแบบนี้
เซนโด : แต่ในกรณีของคุณทากามูระ ก็พอจะน่าเชื่อได้อะนะ
ซาเอกิ : เฮ้? นั่นเซนโดใช่ป่าว
เซนโด : ซาเอกิเองหรอ
ซาเอกิ : มาดูมาคุโนะอุจิหรอ
ซาเอกิ : เจ้าโคจิม่านั่นมันพูดอวดมานานแล้วนะ
ซาเอกิ : และเพราะเราทั่งคู่ก็แพ้มาคุโนะอุจิมาแล้ว ก็เลยอยากจะรู้หละนะว่า แมทช์นี้จะจบยังไง
เซนโด : ไม่ใช่แค่นั่นหรอก นายไม่ได้แค่แพ้มัน แต่แพ้ชั้นด้วย
ซาเอกิ : อย่าไปพูดถึงมันอีกเลย นอกจากว่ามันจะเกิดขึ้นอีก

เซนโด : แน่นอน มันเกิดขึ้นอีกแน่
ซาเอกิ : นายไม่รู้อะไรหรอก
ดาเตะ : เย็นไว้ๆ พวกนายตื่นเต้นมากหรอ
เซนโด : นั่นคุณดาเตะนี่ แต่ข้างๆนั่นใครหละ
ซาเอกิ : โอคิตะคุงไง เป็นเทรนเนอร์ของของค่ายดาเตะซังไง
เซนโด : อืมม เป็นอีกคนที่แพ้มาคุโนะอุจอีกสินะ
ดาเตะ : ประหลาดใจมากที่เห็นนายที่นี่นะ เซนโด
เซนโด : ฉันก็ชวนซาวามูระแล้ว แต่มันไม่สนใจ ฉันก็เลยมาคนเดียวนี่ไง
เซนโด : แต่มันจะเซ็งกว่านี้อีก ถ้าจะเพิ่มคนที่เคยแพ้มาคุโนะอุจิมาขึ้นมาอีก

มาชิบะ : หือ
เซนโด : อ้า
ดาเตะ : กะแล้วว่า มาชิบะก็ต้องมาด้วย
เซนโด : มาชิบะ...
เซนโด : ฉันบอกไปแล้วนี่ ว่าจะเซ็งเพิ่มเปล่าๆ แกไปซะเถอะ
มาชิบะ : แกบ้าเปล่าวะ
ดาเตะ : ใจเย็นๆ พวกที่แพ้แล้วก็ควรมาเรียนรู้นะ
มาชิบะ : ไอ้นี่ก็เป็นบ้าด้วยหรอ
โอคิตะ : เฮ้ พวกนายควรแสดงความนับถือคุณดาเตะซักนิดนะ
เซนโด : จะซีเรียสไปทำไม
ดาเตะ : ก็จริงนะ เพราะฉันเป็นคนเดียวนี่ที่ชนะ
เซนโด : เงียบเถอะน่า ไม่เห็นจะน่าอวดตรงไหน

ดาเตะ : นั่นเควรจะเป็นคำพูดของคนที่แพ้มา 2 ครั้งหรอ
เซนโด : ก็มันก็เป็นแมช์ที่แย่ที่สุดของฉันนี่ จะให้พูดยังไง
เซนโด : แต่นายก็ดูดับไปง่ายๆเลยนะ
ดาเตะ : ฉันยังไม่แก่ขนาดนั้นนะ พยัคฆ์น้อย
มาชิบะ : ไอ้พวกนี่มันบ้า ไปกันเถอะเรียว
ดาเตะ : เฮ้ แล้วแกนะ แพ้มาคุโนะอุจิ จากนั่นก็มาแพ้ซาวามูระ ที่มันเคยแพ้มาคุโนะอุจิมาแล้วไม่ใช่หรอ
เซนโด : ขอฟันธงเลยนะ ว่าแกอะ อ่อนสุด
มาชิบะ : ไอ้บ้า ฉันดับชีวิตไอ้ซาวามูระมันไปเลย ไม่เห็นหรือไง?
ดาเตะ, เซนโด : แต่ผลสุดท้ายแกก็โดนจับแพ้ ใช่มั้ยหละ
มาชิบะ : นี่พวกแกอยากโดนฉันส่งเข้าโรงพยาบาลด้วยใช่มะ

คุมิ : พอกันได้แล้ว !!!!!!!!!
คุมิ : เกะกะคนอื่นเค้า

ตั๋ว?
ของคืนนี้
ถ้าออกตอนนี้ก็ยังไปทัน รีบไปซะ
มิยาตะ : ยังไงฉันก็ไม่ได้เจอไอ้พวกนี้แน่ และผลมันก็เห็นๆกันอยู่ ผมไม่สนใจหรอกครับ

แต่ผลลัพท์ก็สำคัญไม่ใช่หรอ
นายไม่รู้หรอกว่าจะเกิดอะไรขึ้นในการชกมวย
มิยาตะ : ประเมินโคจิม่าสูงไปแล้ว คุณพ่อ
มิยาตะ : ด้วยความเร็วของมัน ไม่มีทางทำอะไร มาคุโนะอุจิได้หรอก เขาจะถูกต่อยและก็จะจบแบบนั้นแหละ
ประเมินสูงไปหรอ? ถ้าถามฉัน... ฉันว่านายก็ประเมินเค้าต่ำเกินไป
ก่อนหน้านี้แกบอกไม่ใช่หรอ ว่าโคจิม่าพยายามที่จะปล่อยเคาเตอร์ แต่ว่ามันไม่มีฝีมือพอที่จะปล่อย
ความสามารถหรอ?
ตลกอะไรเนี่ย
นั่นไม่ใช่ทั้งหมดของมวยหรอกนะ แค่ความสามารถนะ

นายไม่ได้สู้กับมาคุโนะอุจิ และหลังจากจบศึกกับแรนดี้ ก็ก็เฉื่อย เหมือนไม่มีแรงจูงใจเลยนะ
ถ้าก็มีซักนิด แกจะรู้ ว่าในการชกมวยมันยังมีอย่างอื่นนอกจากความสามารถอีก
จะต้องมีซักตอนในแมทช์นี้ ที่จะบอกให้แกรู้แน่นอน และถ้ารู้แล้วก็จำมันเอาไว้ด้วย
มิยาตะ : มันไม่มีโอกาสที่จะเกิดขึ้น เฮ้อ ไม่อยากจะไปเลย
มิยาตะ : ไม่ไปโว๊ย ไม่ไป ไม่ไป...

เฮ้ ดูสิ
วันนี้นักมวยมากันเยอะเลยแฮะ
นั่นแชม์เอเชียแปซิฟิกนี่ เท่จังเลย
ไปขอรายเซ็นดีมั้ย
เฮ้ มิยาตะ นายพึ่งคลาดกับคนอื่นๆไป
มิยาตะ : คนอื่นหรอ ใครละ
เซนโดคุง มาชิบะคุง ซาเอกิคุง และก็โอคิตะคุง โคช้ดาเตะก็มาด้วย

พวกนั้นทำซะเครียด
เกือบจะอัดกันซะแล้ว
มิยาตะ : อืม
มิยาตะ : พวกที่เคยแพ้มาคุโนะอุจิซินะ
มิยาตะ : แต่ชั้นก็ไม่เกี่ยวอะไรด้วยหรอกนะ
ดูเขาเงียบๆนะวันนี้
แต่ฉันพนันได้เลย ถ้าเค้ามาเร็วกว่านี้ ต้องวุ่นวายกว่านี้แน่
แต่ฉันเข้าใจนะว่าทำไมนะ
ก็มาคุโนะอุจิถูกดูถูกขนาดนั้น
คนดูก็กูจะมีอารมณ์ร่วมกับศึกนี้นะ
บรรยากาศมันแปลกจริงๆ
และมาคุโนะอุจิจะเป็นไงบ้างนะ ?
สีหน้าเค้าต้องนี้จะเป็นยังไง!?

อิปโป้ : เมื่อวานนี้ขอโทษจริงๆนะครับ ที่ผมกลับไปก่อนทั้งๆที่นัดกันไว้แล้ว
ทากามูระ : อย่าติดมากน่า แต่ฉันได้ยินเรื่องที่เกิดขึ้นตอนชั่งน้ำหนักแล้วละ
อิปโป้ : เดี๋ยวผมจะชดเชยให้นะ จบแมทช์นี้แล้วเราไปกินกันเถอะ พวกเราจะฉลองด้วยกัน
ทากามูระ : ฟังดูดินะ

อาโอกิ : อยากรู้จริงๆว่าตอนขึ้นเวทีมันจะเป็นยังไง
คิมูระ : บอกแล้วใช่มั้ย ว่าอิปโป้มันอารมณ์เปลี่ยนง่าย
อิตางากิ : ถ้าดูจากตอนนี้ ก็ดูเหมือนปกตินะครับ
อิตางากิ : ผมว่าเป็นแบบนี้ก็ดีแล้วแหละครับ
อิตางากิ : ผมรู้สึกถึงความหวังขึ้นมาอีกครั้ง
อาโอกิ : มันอารมณ์ดีหลังจากได้พักเมื่อคืนอะซิ
คิมูระ : ใช่มั้ย? อิปโป้
อิปโป้ : หือ โอ้
อิปโป้ : เมื่อคืนผมไม่ได้นอนเลยครับ
อาโอกิ : อะไรนะ!! แกไม่ได้พักเลยหรอ!!
อิปโป้ : ไม่เป็นไรครับ ผมสบายดี
ทากามูระ : ดังนั้น แกบอกว่าจะฉลองด้วยกันสินะ
ทากามูระ : สำหรับฉันมันของตาย
ทากามูระ : แต่แกหละ
อิปโป้ : ครับ ผมโอเค

อิปโป้ : คงไม่นานหรอกครับ

อิปโป้ : อ้า!
อิปโป้ : แมทช์แรกดูท่าจะจบเร็วนะ
อิปโป้ : เราก็รีบวอร์มอัพดีกว่า
อิปโป้เอาชนะความโกรธได้จริงหรือ...? มีบางสิ่งบางอย่างเปลี่ยนไปสำหรับอิปโป้วันนี้ (หน้าดูง่วงๆนะ ^^")
