หน้าแรก -> Manga -> Hajime No Ippo -> Hajime No Ippo 940 TH: The Featherweight Card is Full

ยกที่ 940 - ตั๋วรุ่นเฟเธอร์เต็ม

ตอนเริ่มต้น เหมือนเป็นภาพซ้ำๆ ที่ชวนเบื่อ (อยู่นิ่งๆตั้งนานไม่ทำอะไร)
แต่ 2 นาที หลังจากเริ่มต้น...

พวกเราทุกคนก็ได้เห็นโศกนาฏภรรม
ตอนนี้ ทุกอย่างก็จบลงด้วย หมัดดินระเบิด หมัดเดียวน็อคในยกแรก ของมาคุโนะอุจิ

ผู้คนพากันแตกตื่น กลับการ KO สายฟ้าแล่บ

มันแตกต่างจากสไตล์ของแชมป์แบบปกติมาก
แต่นั้นก็เกินพอ ที่จะเอาชนะคู่ต่อสู้ที่ระดับสูงกว่า 2 ขั้น

คู่ต่อสู้คนถัดไปของมาคุโนะอุจิจะเป็นใคร หรือเขาจะเปลี่ยนไปสู่ระดับโลก
ความดุเดือดของแชมป์ได้โชว์ออกมาให้เห็นในทุกแมทช์

ว้าก โคจิม่า
เขายังไม่ขยับเลย
จะเป็นอะไรรึเปล่าเนี่ย

ฮิซาโตะ...
ฮิซาโตะ!

ฮิซาโตะ : อ้าาา

ขอบคุณพระเจ้าเขาฟื้นแล้ว
อย่าพึ่งรีบขยับ เปลกำลังจะมาแล้ว

เฮ้อ ดูเหมือนว่าเขาจะไม่เป็นอะไรแล้ว

ฮิซาโตะ : โอ้
ฮิซาโตะ : หือ อะไร
ฮิซาโตะ : เกิดอะไรขึ้น

ไม่เป็นไรหรอก
นายทำได้ดีมากแล้ว

ดูเหมือนมันยังมีชีวิตอยู่นะ
ที่เราอยากจะพูดก็คือ สิ่งบ้าๆที่นายทำหนะ ขอโทษมาคุโนะอุจิซะ

ฮิซาโตะ : เฮ้อ!
เฮ้ เดี๋ยว รอเปลก่อน
ฮิซาโตะ : ฉันอยากจะเดินด้วยตัวเอง เพราะนี่เป็นครั้งสุดท้ายแล้ว (แขวนนวมรึเปล่า?)  

ดูมันสิ เดินเชิดหน้าออกไป
ฉันไม่ชอบไอ้หมอนี่เลยจริงๆ

คิมูระ : แม้แต่คนแบบนี้ มันก็มีความภาถภูมิใจของมัน
อาโอกิ : หรือไม่ก็ โดยอัดจนเป็นบ้าไป

คิมูระ : เจ้าอิปโป้ เวลามันโกรธนี่น่ากลัวจริงๆ อย่าเพิ่งไปเข้าใกล้มันตอนนี้จะดีกว่า
อาโอกิ : เห็นด้วยเลย

เซนโด : ผู้คนคงชอบแบบนี้ แต่แบบนี้มันดูง่ายเกินสำหรับแชมป์ญี่ปุ่น
ซาเอกิ : มวยมันควรจะต้องสู้มากกว่านี้สิ

เซนโด : นั่นคือสิ่งแลกเปลี่ยนกับการปล่อยหมัดที่ดีที่สุดของมัน
เซนโด : ทุกๆคนก็รู้ นี่เป็นแมทช์ที่ดีที่สุดที่ได้ดู
เซนโด : ก็โอเคนะ
ซาเอกิ : คิดแบบนั้นหรือ

โอคิตะ : เฮ้ มาชิบะ ตอนนี้นายอยู่รุ่นไลน์ใช่มั้ย
เซนโด : เคยคิดที่จะไปเจอกับคนที่สูงกว่าตัวเอง 2 ขั้นบ้างป่าว

มาชิบะ : ไม่ใช่กับคนแบบโคจิม่า
คุมิ : เรียว อย่า!

ดาเตะ : แต่กลยุทธของมาคุโนะอุจิก็เพิ่มมาอีกอย่าง
ดาเตะ : การเข้าหาคู่ต่อสู้แต่ละแมทช์ของเขาไม่เหมือนกันแล้ว
ดาเตะ : ในฐานะที่ฉันเป็นเทรนเนอร์เหมือนกัน มันค่อนข้างเยี่ยมเลยแหละ

ดาเตะ : คนสอนที่สามารถรวมการเปลี่ยนแปลงเล็กๆน้อยๆ ในการต่อสู้ของเขา
ดาเตะ : ไม่อยากจะเชื่อเลยว่า มาคุโนะอุจิจะมาได้ไกลถึงขนาดนี้

เซนโด : ฉันชอบแบบนี้เลย
ซาเอกิ : มันต้องลุย และพุ่งเข้าใส่ซิ
มาชิบะ : ฉันจะจัดการแกเอง
โอคิตะ : เจ็บนะโว๊ย

ดาเตะ : ไม่ฟังกันเลยนะ

อิตางากิ : แผนของโคจิม่า ก็ไม่เลวหรอกนะ
มิยาตะ : จุดอ่อนของมาคุโนะอุจิ ก็คือ เขาพุ่งเข้าใส่ที่เหมือนเดิมทุกๆครั้ง

อิตางากิ : แต่รุ่นพี่ก็เอาชนะมันได้ จะมีใครกล้าใช่ เคาร์เตอร์กับรุ่นพี่อีก
อิตางากิ : ดูเหมือนว่าเขาจะเอาชนะจุดอ่อนได้แล้วจริงๆ
มิยาตะ : แน่ใจหรอ ฉันไม่คิดยังงั้นหรอกนะ

อิตางากิ : ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าคุณยังสนใจอยู่อีก
อิตางากิ : เพราะคุณเป็นคนที่ปล่อยผ่าน แมทช์นั้นไปเอง
อิตางากิ : คุณก็คงต้องโทษตัวเอง

อิตางากิ : ตอนนี้ไม่มีที่ว่างให้คุณแล้ว
อิตางากิ : กับการที่จะไปสู้กับรุ่นพี่

อิตางากิ : บัตรมันเต็มแล้ว

มิยาตะ : สงสัยจริงๆ

มิยาตะ : พ่ออยากจะให้เรามาดูอะไร
มิยาตะ : มาดูความตั้งใจของโคจิม่าหรือ?
มิยาตะ : หรือความสามารถของมาคุโนะอุจิที่เอาชนะใจสู้ของโคจิม่า
หรือ อาจจะ

อิตางากิ : เฮ้ จะไปแล้วหรอ
อิตางากิ : แล้วแมทช์ของคุณทากามูระหละ

หรือจะเป็นการเตือนให้เราได้เห็นตัวเองในอดีต (หมายถึงเห็นอิตางากิ)
มีหลายอย่างเกิดขึ้น คืนนี้
ก็ถือว่าคุ้มค่าที่มาดู
แต่ตอนนี้พอก่อนดีกว่า

ทากามูระ : เร็วมากเลยนะ
ทากามูระ : มันออกมาแบบที่แกพูดเลย

ทากามูระ : ก็อยากจะฉลองด้วยหรอกนะ แต่
ทากามูระ : ทำไมแกถึงนิ่งอยู่ถึง 2 นาทีละ
ทากามูระ : ถ้าพุ่งเข้าใส่ คงจบมันได้ในไม่กี่วิ

อิปโป้ : ผมไม่อยากเผชิญหน้ากับเขา
อิปโป้ : ผมไม่อยากจะเห็นเขาเวลาอยู่บนเวที
อิปโป้ : บางสิ่งมันทำให้รู้สึกแย่หนะ
อิปโป้ : รู้สึกว่าถ้าเข้าใกล้เขา มันจะทำให้ผมขาดสติ

อิปโป้ : หน้าของผมเป็นยังไง
อิปโป้ : ตอนที่ชกคนๆนั้นวันนี้

ทากามูระ : แกน็อทหลุด เพราะมันมาดูถูกประธานสินะ
ทากามูระ : และแกก็จัดการกับมันเรียบร้อยแล้ว
ทากามูระ : แล้วยังมีปัญหาอะไรอีก

อิปโป้ : แต่ นั้นไม่ใข่มวย

ทากามูระ : จริงๆแล้ว โคจิม่า มันก็โชคดี เพราะถ้าแกแพ้นะ
ทากามูระ : ฉันนี่แหละ จะอัดมันเอง

อิปโป้ : แต่ว่า

ทากามูระ : พอๆๆ
ทากามูระ : ดูไอ้พวกบ้าข้างหลังแกนู่น

อิปโป้ : หือ

คาโมงาว่า : อ้า นี่คือ

คาโมงาว่า : อิตางากิบอกฉันหมดแล้วว่าเกิดอะไรขึ้น
คาโมงาว่า : และทำไมแกถึงของขึ้น
คาโมงาว่า : แต่ที่แกทำวันนี้ ก็แค่อัดคนที่แกโกรธ

คาโมงาว่า : นั่นไม่ใช่มวย และฉันก็ไม่เคยสอนแกแบบนี้
คาโมงาว่า : เท่าที่ฉันดู แมทช์วันนี้มันน่าอายจริงๆ

อิปโป้ : ผมขอโทษจริงๆ

อาโอกิ คิมูระ : เอาน่า อย่างน้อยที่สุดก็ชนะนะ คุณทากามูระ ถัดไปก็คือ คุณแล้ว
ทากามูระ : เย้ๆๆๆๆๆๆ

ทากามูระ : ฉันจะจัดการไอ้รูฟ เพื่อตาแก่เอง
อาโอกิ : ได้รับผลกระทบมาจากอิปโป้ด้วยแหะ
คิมูระ : คุณต้องเอาชนะมันให้ได้นะ

พวกมันจะต้องร้องให้ เมือมันจบลง
ตาแก่จะต้องดีใจ หลังจากฉันอัดมัน

คาโมงาว่า : แบบนี้จบไม่ดีแน่

อิปโป้ : ประธาน

อิปโป้ : ฉันไม่คิดมาก่อนเลยว่าโคจิม่าจะใช้เคาร์เตอร์กับผม
อิปโป้ : ถ้าผมไม่ได้ ฝึกพิเศษมา

อิปโป้ : ผมต้องแพ้แน่ๆ

อิปโป้ : ผมไม่คิดว่าเท้าของผมจะทนได้
อิปโป้ : ถ้าผมไม่ได้ฝึกเสริมขา และคอมา

อิปโป้ : ขอบคุณมากครับ

อิปโป้ : คุณทากามูระ
ทากามูระ : ว่าไง

อิปโป้ : ถ้าไม่ได้คำแนะนำของคุณ...
ทากามูระ : ไม่ต้องพูดแล้ว

ทากามูระ : พวกเราก็เหมือนพี่น้องกัน
ทากามูระ : แค่ทำให้ตาแก่ดีใจก็พอแล้ว

ยางิ : เห็นเด็กที่ตัวเองสอนเป็นแบบนี้ ก็ดีใจสินะครับ
คาโมงาว่า : หือ

นั้นมันบ้าอะไรวะ!?
มันทาสีบนขนหมีของเก่าของมันและเอากลับมาใช้อีก! (paint แพนด้า บน ขนหมีตัวเดิม)

อยากจะบ้าตาย
รีบๆ ถอดออกเลยไอ้บ้า

ทาสีได้น่าเกลียดจริงๆ
น่าเกลียดที่สุด

แกกำลังทำลายชื่อเสียงของแพนด้าทั่วโลกอยู่นะ

ทากามูระ : พวกบ้านี่ทำไมมันตอบสนองแบบนี้นะ
ทากามูระ : คิดว่าทุกคนจะชอบแพนด้าซะอีก

ทากามูระ : ไอ้พวกบ้า!

คาโมงาว่า : ไอ้บ้า ขายหน้าที่สุด

ความร้อนในฮอลหายไปในทันที (จากตอนที่อิปโป้ชก)