หน้าแรก -> Manga -> Hajime No Ippo -> Hajime No Ippo 944 TH: Beware a Champion Who Drinks By Himself

 ยกที่ 944 : ระวังแชมเปี้ยนที่กำลังดื่ม

ผลลัพธ์ของ แมทช์ในฝัน 

เริ่มมา ทากามูระก็เคืองเรื่องชุดแพนด้าที่โดนเยาะเย้ย
ดาเตะก็บอกทากามูระว่า คิดว่าผลตอบรับมันจะดีหรือ ท่าทางแกจะไม่เคยเห็นแพนด้ามาก่อน
ทากามูระ : ทำไมหละ
ดาเตะบอก สีมันไม่เหมือนนะสิ แพนด้าแกสีมันเหมือนหมีที่แกเคยใช้มา

ดาเตะก็พล่ามว่าแพนด้าของจริงเป็นยังไง หางของแกมันสีดำ แต่แพนด้าของจริงหางสีขาวเฟ้ย ใครๆก็รู้กันทั้งนั้นแหละ
พวกซาเอกิ กับ โอคิตะ ก็คิดในใจไม่เห็นรู้เรื่องเลย หยุดพล่ามซะทีเดี๋ยวซวย
ทากามูระ : นี่คือคำพูดสุดท้ายของพวกแก

ทากามูระ : ฉันจะส่งพวกแกไปนรก
เซนโด : เดี๋ยวก่อน ฉันไม่ได้พูดอะไรเลยนะ
ทากามูระ : แต่ฉันได้ยินที่แกพูดระหว่างแข่ง
เซนโด : เวรแล้ว ได้ยินด้วย
มาชิบะ : แบบนี้ไม่ดีแน่ รีบหนีไปทางประตูหลังเลย ฉันจะถ่วงเวลาไว้ก่อน
คุมิ : อะไรนะ
ดาเตะ : ทากามูระ
ทากามูระ : หืออ
ดาเตะ : เข้าใจนะว่าแกกำลังเครียด แต่ก็ควรยอมรับความจริงซะ

ทากามูระ : ความจริงอะไร?
เซนโด : พยัคฆ์มันจะไม่รุมคู่ต่อสู้ แต่กรณีนี้ก็ต้องคิดให้หนัก
มาชิบะ : ถ้าช่วยกันทั้งหมด คงพอจะซื้อเวลาได้
มาชิบะ : ไม่อะ ไม่มีทางชนะแน่
ซาเอกิ : เออ
โอคิตะ : ไม่มีทางถอยแล้วหละ
คุมิ : อย่าเลย
ดาเตะ : แค่อยู่ข้างหลังพวกเรา ไม่ก็เงียบไปซะ
ดาเตะ : จะส่งพวกเราไปนรกหรอ เชื่อมันจริงนะ
คุมิ : ตายแน่ๆ
ดาเตะ : ไม่คิดว่าจะโดนพวกเราอัดเละหรือ แกพึ่งสู้มา 12 ยกไม่ใช่หรือ

แกคิดว่าจะชนะพวกเราได้หรือ เข้ามาเลยจะได้ไปสบาย
ทากามูระ : จะอัดให้หมด
แกตายทากามูระ

เซนโด : เอาละ มา
มาชิบะ : เซนโด อย่าพึ่งเข้าไป
โอคิตะ : เวง ไปแล้ว 1
ดาเตะ : ต้องเล่นงานพร้อมๆกัน
มาชิบะ : ล็อกแขนไว้แล้ว
ซาเอกิ : ล็อกขาเรียบร้อย
โอคิตะ : ชั้นจะรัดมันไว้
ดาเตะ : แท็คเกิลได้สวย จบกันที
ดาเตะ : มันจบแล้ว ราตรีสวัสดิ์ ทากามูระ

เปียกไปหมดเลย
หลังจากจบศึกนี้ อารมณ์มันแปลกๆไงไม่รู้
ปกติ วัมโปะจะรอแถวๆนี้นี่ เค้าช่วยเชียร์ฉันมาตลอด
แต่คงอยู่บ้านมั้ง เพราะฝนตกนี่ (ถ้ามองไม่ผิด รูปแรกทากามูระอุ้มอยู่ป่าว วัมโปะอะ)

สิ่งที่เกิดขึ้น มันไม่ใช่กีฬา แล้ว ไม่ใช่การแข่งขัน แค่เราโกรธแล้วก็อัดเต็มแรงด้วยหมัดนี้ ไม่ชอบแบบนี้เลย
อยากจะให้คุมิจังอยู่ตรงนี้ เป็นเพื่อนเราจัง

ไม่สิ เราไม่ควรพูดงั้น
เธอคงดูและคนบาดเจ็บมากมาย (อิปโป้หมายถึงดูแลคนไข้ในโรงบาล)
ตัดกลับมา ทุกคนตายเรียบ

อิปโป้ : สวัสดีตอนบ่าย
อิตางากิ : รุ่นพี่
คิมูระ : เมื่อวานนี้ทำได้ดีนี่
อาโอกิ : วันนี้ไม่หยุดพักหรือ

อิปโป้ : แต่ประธานเป็นคนเรียกผมเข้ามา
อิปโป้ : ผมคิดว่าคุณทากามูระก็โดนเรียกตัวด้วย
อาโอกิ : ไม่มีใครรู้เลยว่าเค้าอยู่ไหน
อิปโป้ : เข้าใจแล้ว เราคงต้องไปคนเดียว
อิตางากิ : ดูรุ่นพี่ไม่ค่อยดีเลยนะครับ
คิมูระ : คงเตรียมตัวที่จะโดนสวด
อิปโป้ : หวัดดีครับ

คาโมงาว่า : ก่อนจะเริ่ม แกรู้รึเปล่าทำไมฉันเรียกแกมาที่นี่
อิปโป้ : คิดว่ารู้ครับ
คาโมงาว่า : งั้นก็เข้าเรื่องเลย นานแค่ไหนแล้วตั้งแต่แกเข้าค่ายมา
อิปโป้ : 6 ปีกว่า
คาโมงาว่า : ทั้งหมดนั้น มันเสียเวลาจริงๆ

คาโมงาว่า : หมัดที่ฉันสอนแกเพื่อมวย
คาโมงาว่า : และขาก็เพื่อให้แกพุ่งตรงเข้าใส่คู่ต่อสู้
คาโมงาว่า : 6 ปีที่ผ่านมา ฉันเปลี่ยนหมัดของแกจนกลายเป็นอาวุธ
คาโมงาว่า : แต่ฉันมั่นใจว่า ไม่เคยสอนแกให้โหดร้ายแบบนี้

คาโมงาว่า : มวยมันมีอะไรมากกว่าแค่เรื่องเอาชนะ
คาโมงาว่า : ถ้าแกลืมเรื่องพวกนี้ แกอาจจะแพ้ได้
คาโมงาว่า : ตอนนี้ ขอให้แกจำเอาไว้
อิปโป้ : ขอบคุณมากครับ
คาโมงาว่า : นั่นไม่ใช่ปกติที่แกทำ ฉันเข้าใจแต่...

คาโมงาว่า : มีอะไร
คาโมงาว่า : แกเป็นไข้หรือ ใครก็ได้เข้ามานี่ซิ
อิปโป้ : ขอโทษนะ มานาบุคุง คงเพราะฝนเมื่อคืน
อิตางากิ : รุ่นพี่ควรซื้อร่มนะครับ
อิปโป้ : แค่นี้ก็พอแล้วหละ เดี๋ยวจะติดไข้เปล่าๆ กลับยิมเถอะ
อิตางากิ : รุ่นพี่โอเครึเปล่านะ

คุมิ : คุณมาคุโนะอุจิ เป็นอะไรรึเปล่า
อิปโป้ : อ้าว คุมิซัง
คุมิ : อิตางากิบอกว่าคุณป่วย
อิปโป้ : แค่เป็นไข้ครับ พักสักหน่อยก็คงดีขึ้น มานาบุคุงแค่ห่วงมากไปหนะครับ
อิปโป้ : มานาบุนี่เป็นห่วงเราเหมือนกันนะ
อิปโป้ : หิวน้ำมั้ยครับ
คุมิ : คุณควรจะพักนะ คุณพึ่งจะแข่งเสร็จมา
อิปโป้ : จริงๆแล้วผมกำลังคิดอะรไอยู่หนะครับ
คุมิ : อะไรหละ

อิปโป้ : ประธานให้คำแนะนำดีๆกับผมวันนี้ ว่าความโหดร้ายมันไม่ดี
คุมิ : ก็ถูกนะ
อิปโป้ : หือ
คุมิ : ความป่าเถื่อนมันน่ากลัวจริงๆ นักมวยอาชีพควรจะรู้ไว้ซะ (คุมินึกถึงพวก ทากามูระ กับ ดาเตะ)
คุมิ : ทุกคนคิดว่ามันจะจบเรื่องดีๆหรือไง ไม่มีทางดีอยู่แล้ว
คุมิ : บ้าที่สุด ทั้งหมดนั่นแหละ
อิปโป้ : ขอโทษคร๊าบบ