ครั้งหนึ่งเราเคยคิดกระโดดตึกตาย เพราะว่าแฟนที่เรารักบอกเลิกเรา ซึ่งแฟนคนนี้เรารักเขามากเพราะคบกันมาตั้ง5ปีแล้ว เราก็ร้องไห้หนักมากพยายามหาเหตุผลว่าเพราะอะไร... ทำไม... เราดีไม่พอหรอ... เราผิดอะไร...
สุดท้าย...เราก็หาเหตุผลไม่ได้เพราะเรารักเขามากเราเลยไม่เคยทำอะไรที่เขาจะต้องเสียใจเลย เราก็เลยโทรไปหาเขาก็ถามเขา เขาก็บอกว่าผมรักเพื่อนคุณ เท่านั้นแหละเราน้ำตาร่วงเลย ในหัวมันโหวงไปหมดมีแต่คำว่า "ผมรักเพื่อนคุณ"ดังก้องอยู่ให้หัว ที่สำคัญคือเขาแอบคบกันมานานแล้วด้วย
คน2คนที่เรารัก คน2คนที่เราไว้ใจ คน2คนที่เราเชื่อใจสุดหัวใจกลับทำร้ายเรา เรารู้สึกชีวิตนี้ไม่เหลือที่ให้เราอยู่อีกแล้ว พื้นที่ทุกที่ที่เรามีมีแต่ภาพความทรงใจที่มีทั้ง2คนอยู่
เราเลยเดินออกไปที่ระเบียบคอนโด ยืนอยู่สักพักหนึ่งคิดอะไรไปสาระพัด ไปยืนอยู่ใกล้ๆระเบียงจังราวปีนขึ้นไปอยู่บนนั้น ในใจก็นับ 1 2 3 (สูดลมหายใจเตรียมจะร่วงแล้ว) แล้วก็เหมือนกับฟ้ายังไม่อยากให้เราตาย มีคนมากดกริ่งอยู่หลายครั้งเราก็งงว่าใครนะมาดึกๆตอนนี้ ก็เลยไปเปิดประตู
ปรากฎว่าเป็นแม่แล้วแม่ก็พูดว่า "แม่คิดถึงลูกนะก็เลยมาหา กินข้าวรึยัง" เท่านั้นแหละเราก็ทรุดอยู่ตรงหน้าประตูแล้วก็ร้องไห้โฮกอดแม่เป็นเด็กน้อยเลย
แม่คะหนูรักแม่นะ หนูขอโทษที่เกือบทำให้แม่เสียใจ หนูขอโทษที่เกือบทำให้แม่ต้องเจ็บปวด หนูขอโทษที่ลืมมองสิ่งสำคัญใกล้ตัว ที่หนูไม่เคยมองเห็น
เมื่อกี้นั่งดูเรื่องนี้แล้วนึกถึงเรื่องของตัวเองขึ้นมา ใกล้วันแม่แล้ว หวังว่าลุกๆทุกคนจะรักแม่มากขึ้นนะคะ
(http://www.youtube.com/watch?v=RSYyEcp9kCM#ws)
(http://board.postjung.com/data/624/624832-img-1.jpg)